Edith Snoek, 1958, is opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Zij werkt aan verschillende series. Vooral bekend zijn haar meisjes en jonge vrouwen. Kwetsbaarheid, schoonheid en vervreemding zijn haar uitgangspunt. Vaak bereikt ze dit door meerdere vrijwel identieke ‘portretten’ naast elkaar te schilderen. De modellen zijn geen echte personen, ze zijn abstract en universeel. Ze staan op zichzelf, onderkoeld, in gedachten, dromerig.
De meisjes werden jonge vrouwen. In deze grote vrouwenportretten is structuur een belangrijk onderdeel.
De tweede serie noemt ze “landschappelijk”. Het landschap met al haar kleuren, structuren en texturen inspireren haar tot deze, soms abstracte, serie. Ook in deze serie is verstilling, leegte en kwetsbaarheid het uitgangspunt.
Soms komen de twee series samen op één doek.
Edith schuwt het experimenteren niet. Verf wordt pasteus maar ook in vele geglaceerde lagen aangebracht. Opbouwen, schuren, schrapen en kapot maken horen bij het proces. Haar kleurenpalet is vrijwel altijd “ton sur ton”.