Lucebert (luce = licht, bert = helder) was het pseudoniem van Lubertus Jacobus Swaanswijk.
Deze dichter - ook actief als beeldend kunstenaar - werd geboren in 1924 in Amsterdam. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw trad hij op als voorman van de Beweging van Vijftig, de groep experimentele dichters die destijds veel stof deed opwaaien.
De poëzie van Lucebert wordt gekenmerkt door de overweldigende kracht van de taal. Ritme en klank hebben in zijn gedichten een betovering die aan de betekenis van de woorden voorbijgaat.
Lucebert debuteerde in 1949 met het gedicht 'minnebrief aan onze gemartelde bruid Indonesia' - het was de tijd van de Politionele Acties - en zijn eerste bundel, triangel in de jungle, gevolgd door de dieren der democratie, verscheen in 1951.
Vele bundels volgden, waaronder apocrief; de analfabetische naam(1952) en van de afgrond en de luchtmens (1953). Zijn poëzie was anders van karakter en intentie dan de poëzie die men in de jaren vijftig gewend was. Het gedicht was - na de Tweede Wereldoorlog - geen afgeronde eenheid meer die gevoelens of gebeurtenissen beschreef, maar bijna te vergelijken met een chemisch proces: de weergave van een reactie tussen woorden.
Na de jaren zestig viel de dichter stil en concentreerde hij zich op de schilderkunst, maar in 1981 brak met oogsten in de dwaaltuin een nieuwe creatieve periode aan, waarin zijn poëzie zwarter en toch ook socialer was. In 1994 overleed Lucebert op 69-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij wordt beschouwd als één van de grootste Nederlandstalige dichters van de twintigste eeuw.